Maria Irena Wierusz-Kowalska     (ps. Tapta) urodzona 7 kwietnia 1926 w Kościanie. Zmarła  27 grudnia 1997 w Brukseli, Belgia –  rzeźbiarka.

Córka Władysława Boye i Anny Marii Rzaśnickiej, żona Krzysztofa Wierusz-Kowalskiego https://wierusz.net/rodzina-w-k-i-przyjaciele/krzysztof-w-k,  wnuka malarza Alfreda Wierusza-Kowalskiego(??) Pseudonim Tapta towarzyszył jej od dzieciństwa. Kiedy miała 3 lub 4 lata ustawiała lalki w kręgu, wchodziła do środka, gdzie tańczyła i śpiewała, mówiąc „jestem Tapta”.

W wieku 18-nastu lat brała udział w Powstaniu Warszawskim, „Bakcyl” (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) – batalion „Zaremba”-„Piorun” – Szpital Polowy ul. Wilcza 61  co naznaczyło ją dużą traumą, o której nie chciała mówić. Po powstaniu opuściła Polskę wraz ze swoim narzeczonym, późniejszym mężem Krzysztofem Wieruszem-Kowalskim. Ślób odbył się  w roku 1944 w obozie – Zeithein, OfLag/POW Camp, Niemcy. Początkowo osiadła w Londynie, potem zamieszkała w Brukseli. Na początku chciała studiować medycynę, w końcu zdecydowała się na studia artystyczne w École de la Cambre (od 1945). Od 1950 przez dziesięć lat przebywała razem z mężem w Kongu Belgijskim, gdzie jej mąż dostał pracę (jako inżynier lądowy). Wyjazd ten miał duże znaczenie na jej drogę artystyczną. Przyroda oraz sposób wyplatania koszy przez miejscowych zainspirował ją do pracy z tkaniną. Zbliżając się do czterdziestki stała się czynną artystką. Do określenia swojej twórczości stosowała termin „miękka rzeźba” (sculpture souple). W 1975 r. uzyskała tytuł profesora i objęła warsztat gobelinu w La Cambre. Wykładała rzeźbę w École de la Cambre do 1990, w 1980 prowadziła warsztaty z rzeźby „Structure” w Fondation de la Tapisserie w Tournai^[1]. Wychowała kilka pokoleń belgijskich artystek i artystów, takich jak: Ann Veronica Janssens, Monica Droste i Marie-Jo Lafontaine. Tapta tworzyła asamblaże z materiałów elastycznych, tworzone przez nią rozbudowane struktury tekstylne posiadały różną skalę. Od miniaturowych po monumentalne rozwiązania architektoniczne zintegrowane z otaczającą je przestrzenią. Jej prace uczestniczyły w międzynarodowych konfrontacjach tkackich m.in. w Londynie, Lozannie i Łodzi, miała wiele wystaw indywidualnych. Prace Marii Wierusz-Kowalskiej znajdują się w kolekcjach muzeów w Brukseli, Lozannie, Antwerpii oraz w wielu kolekcjach prywatnych.Wg. Wikipedia