Julia Wierusz-Kowalska (ur. 1805 w miejscowości Gójszcze, parafia Kałuszyn – zm. 18 października 1854) była córką Antoniego Wierusza-Kowalskiego (1748–1838) 90 lat! i Ewy z domu Hincz (1780–1837). Była drugą córką z tego małżeństwa; jej starsza siostra, Antonina Łucja, wyszła za mąż za Leona Wincentego Jana Szelińskiego, z którym miała siedmiu synów i córkę.

Pierwszym mężem Julii był Ignacy Serkowski, którego poślubiła w 1826 roku. Para miała troje dzieci: Natalię Ludwikę, Helenę Teklę i Ignacego Juliusza. Po śmierci Ignacego Juliusza, Julia ponownie wyszła za mąż w 1830 roku za Bogusława Józefa Bogumiła Carossiego, dziedzica dóbr Lasomin. Z tego związku narodziło się dziewięcioro dzieci.

Bogusław Józef Carossi był synem Jana Filipa Carossiego (Giovanni Filippo Carossi, ur. 18 maja 1744 w Rzymie, zm. 2 lutego 1799 w Woli Wodyńskiej), jednego z pierwszych polskich geologów, badacza regionu świętokrzyskiego. Jan Filip Carossi był autorem wielu prac dotyczących geologii Polski, a jego badania są do dziś cytowane, szczególnie opisy nieistniejących już odsłonięć geologicznych i kopalń. Otrzymał polski tytuł szlachecki oraz w 1776 roku patent oficerski w randze kapitana. Był wykładowcą w Szkole Głównej Koronnej (obecnie Uniwersytet Jagielloński) i aktywnie wspierał działalność reformatorską okresu przedrozbiorowego, głównie w obszarze rolnictwa, handlu i rzemiosła.

Jan Filip Carossi zmarł 2 lutego 1799 roku i został pochowany na cmentarzu w Wodyniach.

Julia Wierusz-Kowalska zmarła 18 października 1854 roku w wieku 49 lat, a jej śmierć była wspominana z wielkim szacunkiem przez lokalną społeczność.

<<Takimi słowami wspomina ją w „Kurierze Warszawskim” Erazm Dłużewski:

„Ś. p. Julja jako najlepsza Żona i Matka, uprzedzająca dobrocią swą i przyjazną życzliwością Obywatelka i Sąsiadka, podająca rękę uboższym, rozciągająca opiekę swą nad sierotami i biednemi; znaną była Rodzinie, całej okolicy i licznemu Sąsiedztwu!” >>

źródło „Dwór w Lasominie” autorstwa p.  Waldemara Piekarskiego https://bibliotekasiennica.pl/n,dwor-w-lasominie

Majątek Lasomin

Pierwsze wzmianki o Lasominie pochodzą z XVI wieku. Dwór powstał na początku XIX wieku w parku, jako klasycystyczny, drewniany budynek, tynkowany na dranicach, z gankiem wspartym na czterech doryckich kolumnach.  Dwór składał się z sieni, sześciu pokoi, kuchni, izby dla służby oraz dwóch korytarzyków. W 1794 roku majątek zakupił ksiądz baron Józef Puszet, który przekazał go swojemu bratankowi Janowi Kacprowi Puszetowi. W wyniku problemów finansowych majątek w 1821 roku przeszedł na własność Stanisława Truszczyńskiego po licytacji sądowej.W 1828 roku majątek Lasomin został zakupiony przez Julię Teresę z Kowalskich Serkowską, żonę Ignacego Serkowskiego, kapitana Gwardii Grenadierów Pieszych Wojska Polskiego. Równocześnie jej ojciec, Antoni Wierusz-Kowalski, zawarł umowę o dożywocie, co pozwoliło mu i jego żonie Ewie z Hinczów zamieszkać w Lasominie. Antoni był oficerem dawnych wojsk koronnych i dzierżawcą majątku Gójszcz. 

Po śmierci pierwszego męża Julii w czasie Powstania Listopadowego, zamieszkała ona w Lasominie z trójką dzieci. W 1834 roku wyszła za mąż za Bogusława Józefa Syxtusa Carossi, właściciela Sosnowego, który wcześniej był świadkiem na jej pierwszym ślubie. Małżeństwo osiedliło się w Sosnowym, gdzie urodziły się ich dzieci. Niestety, życie Julii było pełne trudności – po stracie pierwszego męża, zmarło kilkoro jej dzieci, a także matka w 1837 roku i ojciec w 1838 roku.

W 1850 roku Carossowie sprzedali Sosnowe, a w 1853 roku majątek Lasomin został nabyty przez Franciszka Kleczkowskiego, który później sprzedał go z powrotem Bogusławowi Carossiemu. Po śmierci Julii,  Bogusław Carossi zarządzał majątkiem, dzieląc go w 1867 roku pomiędzy swoje dzieci. Lasomin w kolejnych latach przechodził na własność Bronisława, a następnie Antoniego.

Po śmierci seniora rodu, Bogusława, w 1877 roku oraz Antoniego w 1883 roku, majątek trafił do jego synów, którzy sprzedali go w 1899 roku Stanisławowi Dłużewskiemu, krewnemu rodziny. Dłużewski ożenił się w 1900 roku z Anną Wilhelminą Werner i jako miejsce zamieszkania podawał dwór w Lasominie.