Czesław Wierusz-Kowalski był synem Alfreda i Jadwigi Szymanowskiej. Urodził się w Monachium w 1882r. Edukację rozpoczął w Warszawie, ukończył w rządowym Męskim Gimnazjum Klasycznym w Kaliszu, które ukończył był także jego ojciec. W 1901 uczył się rysunku w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona.

Od 1904 studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Monachium na kierunku architektury. Malarstwa początkowo uczył się w pracowni Simona Hollosy’ego, a następnie od 1906 uczył się w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium w klasie rysunku prowadzonej przez Petera Halma. Na dalsze studia wyjechał w 1907 do Paryża, gdzie uczył się w Akademii Julian, później w Akademii Vitti. W latach 1909–1914 uczył się w pracowni ojca Alfreda.

Był uczestnikiem wojny 1920 roku. Przed wybuchem I wojny światowej przeprowadził się do Wilna, gdzie w 1930 urodziła mu się córka. W 1932 odbyła się jego indywidualna wystawa w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, malował głównie portrety i pejzaże. Po zakończeniu II wojny światowej przeprowadził się do Gdańska, a od 1957 do śmierci mieszkał w Warszawie.

Spora część prac Czesława Wierusz-Kowalskiego się obecnie w Muzeum Podlaskim w Białymstoku, a także w suwalskim Muzeum Okręgowym.

Był działaczem na polu krzewienia sztuk zdobniczych.

Czesław Wierusz-Kowalski zmarł w 1994r. w wieku 102 lat i został pochowany na warszawskim cmentarzu Powązkowskim (kw. 40–V–1/4). Autorem pomnika jest Wacław Szymanowski.