Trafił do mnie od naszego ekspera i niestrudzonego Adama Malickiego redaktora wydania „Wspomnienia moje z 1863″ Edmunda Wierusz-Kowalskiego” wraz z komentarzem Anny Grużewskiej bardzo piękne zdjęcie rodzinne. A oto komentarz Anni „Wierusz-Kowalscy to byli moi pradziadkowie ze strony ojca. Borkowscy i Morsztynowie, mieszkali w sąsiedztwie nieopodal Włoszczowy w Kieleckiem. Dziewczynki w kraciastych sukienkach to starsze siostry mojej babci. Wysoka i poważna Zofia Romana, zwana Zochną, pierworodna córka pradziadków. Żyła tylko 16 lat. Umarła na niewyleczalną wówczas gruźlicę. W środku stoi Elżbieta, całe życie zwana Lilą. Matka, mojego ojca chrzestnego, jedna z najcudowniejszych, najbardziej ogarniętych kobiet, jakie spotkałam z życiu. Lila zawsze pięknie pachniała, robiła najlepszy tort orzechowy na świecie i zawsze stała murem za swoją apodyktyczną, arogancką i nieco szaloną siostrą, czyli moją babcią Marysią. Zamieszczam to zdjęcie, bo ono pokazuje rzeczywistość roku 1920. Jedna wojna dopiero co się skończyła, druga stała u bram. A ludzie wiązali dzieciom kokardy we włosach, szyli im kraciaste sukienki i wozili je na kucykach. I choć teraz szalejemy z niepokoju, świat na pewno da nam nowe możliwości. Jakie, tego jeszcze nie wiemy, ale będą. Na pewno. To zdjęcie przesłał mi nieoceniony pan Adam Malicki, który tropi losy naszej rodziny, za co jestem Mu niezmiernie wdzięczna. Oznaczam też Kuzynów ze strony Kowalskich, może ktoś z Waszych znajomych ma znajomych, którzy rozpoznają dzieci ze zdjęcia. Ciekawe, jak potoczyły się ich losy?”